Berria egunkaria 2009-1-17

      foto: Mentxu


2009-01-17
MYRIAM ETA JON - GORA JAPON TALDEKO KIDEAK
Musika tresna gutxirekin eta ahotsekin egindako erritmo jolasak eta blues primitiboa ondu ditu Gora Japon bikoteak lehen diskoan.
«Gustatuko litzaiguke jendea izerditan ikustea»
GORKA EROSTARBE
Bi lagunek osatzen dute taldea: Myriamek (bateria, perkusio txikia, eta ahotsa) eta Jonek (gitarra, tronpeta eta ahotsa) -izenez soilik nahi dute ezagutarazi euren burua-. Dimakoa (Bizkaia) da aurrena eta Zumaiakoa (Gipuzkoa) bigarrena. Baina Bilbon sorturiko egitasmoa da Gora Japon. Zortzi abestiz osaturiko lehen diskoa, taldearen izen berekoa, kaleratu dute Bidehutsen eskutik.

Zergatik Gora Japon?

Jon: Izen bat da besterik gabe. Bi kontzeptu nahiko kontrajarri biltzen dituen izen bat, gertuko zerbait, hemen dezente erabiltzen den esamolde bat (gora) eta urruneko zerbait (Japon). Emaitza absurdo samarra da.

Perkusioak, gitarra eta ahotsak. Gutxirekin sor liteke musika?

Jon: Bai, dudarik gabe. Ahotsarekin bakarrik sor daiteke, edo harri kozkor batekin, ez da askorik behar. Hala ere, bagabiltza elementu berriak ere probatzen, teklatutxo bat, sanplerra... Batekin baino gehiagorekin kolaborazioak egiten ere bagabiltza.

Formatuak berak ez al zaituztete mugatzen? Edo muga horrek berak bultzatzen zaituzte arriskatzera, ertzak bilatzera?

Myriam: Egia esan bai, mugatzen gaitu; baina beste era batzuk topatzen edo probatzen ekitera eroaten gaitu, eta gure mugak ezagutu edota perspektiba berrien aurrean ipintzen gaitu bi bakarrik izate horrek. Azken batean, daukagunarekin aurrera egitea.

Fugazi, The Jon Spencer Blues Explotion, Pixies (ahotsetan) dakartza gogora zuen musikak. Ezer esaten al dizuete talde horiek? Besteren bat gehituko al zenukete?

Jon: Bai, Jon Spencer-en eragina batek baino gehiagok esan digu, baina benetan ez gara talde horren jarraitzaileak. The Ex taldea ere esan izan digute. Bitxia da nola entzulearen arabera eraginak aldatzen doazen, zerrenda gero eta luzeagoa dugu. Pixies taldearena esaten diguten lehen aldia da.

Biko formatu horrek, berriz, Belly Button eta Sabot dakartza gogora...

Myriam: biko formatua ez da berria. Talde eta proiektu piloa daude era horretan; bi talde horiek justu ez ditut ezagutzen.

Gitarrarekin erritmo marrazkiak egiten dituzu Jon. Batzuetan, baxuaren papera ere hartzen du. Jolas erritmikoak interesatzen zaizkizue melodien gainetik?

Jon: Batzuetan, baxua bezala jotzen dut gitarra bai, eta, beste askotan, perkusio instrumentu bat bezala. Erritmoarekin asko jolasten dugu, batak bestea entzun eta momentuan erabaki nora joan gaitezkeen. Inprobisazioari ere beti uzten diogu tarte bat.

Diskoko zortzi kantuak haize bufada bakar bezala igarotzen dira. Jarraikortasun eta erritmo handia du lanak bere osotasunean.

Myriam: Bai, egia esan haize bufada itxura pixka bat badugu, eta diskoak hori islatzen du.

Elementu soil horiekin dantzarako gogoa sortzen dute zuen abestiek. Dibertsioa ere bilatzen duzue?

Jon: Polita da agertokitik jendea dantzan ikustea. Ez dugu egiten musika guztia dantzatzeko modukoa, baina kontzertu batzuetan lortu dugu jendea mugimenduan jartzea. Gustatuko litzaiguke jendea benetan izerditan ikustea.

Bidehutsetik jaso zenuten diskoa grabatzeko eskaintza. Nolakoa izan da zuen harremana?

Myriam: Diskoa Karlos Osinagarekin grabatu genuen Tolosako Bonberenean, eta grabaketan jaso genuen Bidehutsen partetik diskoa kaleratzeko proposamena. Guri oso ondo iruditu zitzaigun.

Inoren Ero Nirekin arituko zarete gaur. Ilusioa, ardura, zer sentitzen duzue?

Jon: Ilusioa. Gogoz joango gara. Bap-en garaitik jarraitzen ditugu Inoren Ero Nikoak, eta dudarik gabe Euskal Herriko talderik garrantzitsuenetako bat dira. Ea zer irteten duen!

Zerk erakartzen zaituzte Euskal Herriko musika panoramatik?

Myriam: Proiektu pertsonalak aurrera eramaten saiatzen diren talde eta bakarlariak.

Eta zer ez duzue gustuko?

Myriam: Horri oztopo egiten dion edozer gauza.

Zer eskatzen diozue musikari?

Jon: Ez dakit. Ez diogu ezer berezirik eskatzen: guk ondo pasatzea, eta, ahal bada, entzuleek ere ondo pasatzea.

KONTZERTUA

Taldeak. Gora Japon eta Inoren Ero Ni.

Lekua. Gernikako Trinkete aretoan.

Eguna. Gaur, 22:00etan.

El País. 17-1-2009

Pensar en The White Stripes es inevitable cuando se escucha el estreno discográfico de Gora Japon, aunque sólo sea porque el dúo emplea para sus canciones sólo guitarra, una pequeña batería y voz. Marc Ribot, The Ex y Jon Spencer son otras influencias en un trabajo basado en el ritmo. Igor Cubillo

Entzun aldizkaria 2009-I-15

                                                                    Argazkia: Mentxu

http://www.entzun.com/entrevistas_view.php?uuid=1983

GORA JAPON erritmo hautsi eta dantzagarriak
Gora Japon bikoteak kalean du estreinako diskoa Bidehuts plataformaren eskutik. Myriam (bateria eta ahotsa) eta Jon (gitarra eta ahotsa) dira Gora Japon. Biek ala biek musikaren erritmoa, taupada, nabarmentzen dute euren jarioa azaltzerakoan. Agian, hortik dator diskoan antzeman daitekeen funk eragina. Hala ere, jazz, bossa, no wave, edo beste hamaika estiloren arrastoak suma daitezke.



Musika estiloak gorabehera, inprobisazioa du ardatz bikoteak bere musika gauzatzerakoan. Emaitza pertsonala bezain dantzagarria da. Bidehuts ezustez beteriko bide bikaina egiten ari da pausuz pausu. Jonek eta Myriamek dute hitza.


Diskoa jada kalean dago, pozik zaudete emaitzarekin? Zergatik aukeratu duzue Bidehuts?

Jon (J): Diskoa Karlos Osinagarekin grabatu genuen Tolosako Bonberenea estudioan. Karlos Lisaböko eta Bidehutseko partaide denez hortik sortu zen harremana. Ez du diskoetxe arrunt baten gisa lan egiten, kolektibo moduan funtzionatzen du. Jarri ziguten kondizio bakarra SGAEn ez egotea zen, eta guk asmorik ez genuenez, bada, dena ondo.


Hasteko, diseinuak erabat harrapatu nau, ez da oso ohikoa horrelakoak ikustea gurean.

Myriam (M): Ideia pare baten inguruan berba egin eta gero, presaka genbiltzan eta zer edo zer erabaki behar zenez, bilaketan genbiltzala begi aurrean kolore horiek ikusi genituen. Bat-batean aukeratu genituen. Asko gustatzen zait emaitza.


Grabazioan zuzeneko doinua harrapatu nahi izan duzue. Nola sentitu zarete estudioan?

J: Bai, orain artean zuzenean jotzen genituen kantuak grabatu ditugu eta zuzenerako prestatuta zeuden bezala egin ditugu. Hala ere, grabatzeko gauzarik zailena izan da hori, alegia, zuzeneko indar eta freskotasuna gordetzea.


Diskoan estilo asko jorratu dituzue eta emaitza nahikoa dantzagarria dela iruditzen zait. Erritmoa, musikaren taupada nagusitzen da; sumatzen den funk arrasto hori...

M: Batez ere erritmoetatik abiatzen gara eta dantzagarriak izatea garrantzitsua da guretzat. Nire aldetik behintzat helburuetako bat bada. Zuzenekoetan jendea dantzatzera eramatea esperientzia ikaragarria da! Nire ustetan funk eragina inprobisazio momentuetan baino, kantuetan islatzen da gehiago. Erritmoak bizitzea eta une oro era naturalean agertu eta gertatzen diren nobedade edo aldaketak onartu eta horiei presentzia ematea da gure asmoa.


Diskoko azken kantua, Reggaeton, aurreko dantzagarritasun horren isla izango litzateke. Nola sortu da kantu hau?

J: Kantu hori besteak bezala sortu da: zerbaitekin hasi, erritmoarekin kasu honetan, eta gero aurrera segi. Letra aldetik hasieran bagenituen kantu gehiago portugesez, baina azkenean hau bakarrik geratu da. Eta honetan Pessoaren hitz batzuk hartu genituen eta collage moduan egin genuen, “moztu eta itsatsi” teknika erabiliz.


Zuen formatuak ere, -gitarra eta bateria-, musika baldintzatuko du. Nolanahi ere, grabazioan kolaboratzaileren bat ere izan duzue eta Jonek teklatuak ere jotzen ditu.

M: Bai, kondizionatzen du, baina era berean muga edota baldintzek bilaketara bultzatzen gaituzte, eta norberarentzat oso berriak diren gauza edo egoeretan murgiltzea oso aberasgarria da. Planteamendu larregi egin barik suertatzen edo sortzen denari ekinez posibilitate edo bide berriak aurkitzen dira. Diskoan, musika elektronikaren mundu zabalean dabilen Xedh-en ekarpena izan dugu bi kantutan. Asko aberastu ditu bi doinuak eta niretzako lortu duen konbinazio berria goraipatzekoa da. Aupa Xedh!


Horren harira, beste kiderik sartzea edo formazioa zabaltzea pentsatu duzue inoiz? Uste dut hasieran kontrabaxu batekin jotzen zenuela…

(J): Bai, jendeak pentsa dezake gitarra eta bateriak osaturiko duo bat egiteko asmoarekin sortu zela taldea, eta jada estiloa ere pentsatua zegoela, baina ez da horrela. Hasieran ez genekien zer egin behar genuen. Eta bai, kontrabaxu jole bila ibili ginen, Getxoko kontserbatorioan ere egon ginen ea gaztetxoren bat aurkitzen genuen, baina ezer ez.


Hitzen hizkuntzei dagokienez, ingelesa, gaztelania, euskara eta portugesa erabili duzue. Ematen du hitzen esanahiak baino hitzen soinuak direla garrantzitsuak.

(M): Ahotsari, instrumentu bezala etekina ateratzen saiatzen gara. Beraz, esango nuke faktore guztiak inplikatzen edo parte hartzen dutela berbak erabiltzeko orduan; hizkuntzak eta euren berbak erreminta interesanteak dira: formak, soinuak erritmoen barruan, beti ere esanahiak ahaztu barik. Belarrietatik hurbilago (edo urrunago) dauzkagun hizkuntzetatik hartzen ditugu, hala edo nola aukeratze naturalaren bitartez. Nire kasuan ingelesez idazten ditut hitzak batik bat, beste batzuekin konbinatuta. Ingelesak daukan musikaltasunean gustura nabil.


Diskoa labur gelditzen da…

J: Bai, kasu honetan hala nahi genuen. Kontzertuak ere oso laburrak izaten dira. Hala ere, zuzenean pixka bat gehiago jo nahi dugu, bestela beti 40-45 minututan gelditzen gara.

Duela gutxi, Atom Rhumbako Rober!-ekin aritu izan zarete kontzertu berezi batean pelikulen soinu bandak moldatzen.

(M): Topaketa oso atsegina eta proiektu zeharo berria garatzea oso behar polit eta bizia izan da. Gauzak oso erraz irten ziren eta horrek eragiten duen unea paregabea da. Azken boladan, kontzertuetarako kolaborazio desberdinak gauzatu ditugu eta guretzako denak izan dira aberasgarriak. Mugimendua gustuko dugu, tartean, honako hauekin jo dugu: Inazio Escudero (gitarra jolea), Maite Arroitajauregi (biolontxelo jolea), Betto Snay rap abeslaria (Kongokoa; Barakaldon bizi da) eta aipatu dugun Rober!. Xedh-ekin zuzeneko baten jotzeko gogoz gabiltza, eta bai, honelako nahasteekin jarraitzeko asmoa badago.
Julen Azpitarte

Trinkete antitxokoa (gernika) 2009-I-17

Kontzertua:

gora japon

inoren ero ni

2009-I-17 (larunbata)

21-30

Trinkete antitxokoan

bekoibarra 15, Gernika.

......

live in gernika:

gora japon + inoren ero ni

2009-I-17 Saturday

21.30

trinkete 

(bekoibarra 15)

Happening baserrian 2009-I-10

kontzertua:

arco:nada

manett

gora japon

2009-I-10 larunbata

Durangaldeko baserri batean.

oraingoz sekretua omen da. 

info gehiago: unodosprod@gmail.com

----

secret concert at the farm:

arco:nada

manett

gora japon

when: 2009-I-10

where: ask here:

unodosprod@gmail.com